JOHANN KONRAD DANNHAUER
geb. 24. März 1603 in Kundring, gest. 1666 in Salzburg
![]() |
1621 Magister der Philosophie, 1629 Professor der Rhetorik, 1633 der Theologie in Straßburg. Bekannt als Hermeneutiker, der auch den Namen dieser Disziplin zuerst als Buchtitel verwendete.
Hauptschriften: Canones logici et metaphysici; Collegium exercitionum ethico-politicarum, Marburg 1626; Collegium psychologicum circa Aristotelis III libros de anima, Straßburg 1629, auch 1660; Sylloge Dispvtationum Methodo-Logicarum, seu Rhetorico-Didacticarum; Disp. Straßburg 1630; Tractatus de Syllogismo infinitio, Straßburg 1630; Paradoxon Ciceronianorum Marco Bruto Inscriptorum, Analysis Triplex, I.Hermeneutica. II. Logica. III. Rhetorica; Straßburg 1630; Idea boni Disputatoris et malitiosi Sophistae, Straßburg 1629 (4. Aufl. Straßburg 1656, ND Hildesheim 1996); Idea boni Interpretis et malitiosi Calumniatoris, Straßburg 1630, 5. Aufl. 1670; Meletema de miraculis veris falsisque, Straßburg 1650; Hermeneutica Sacra sive methodus exponendarum sacrarum literarum, Straßburg 1654; Aristoteles ex orco redivivus at heu! ... oppositus Melchiori Cornaeo, Diss. Straßburg 1654.
Literatur: W. Horning, Der Straßburger Universitäts-Professor, Münsterprediger und Präsident des Kirchenkonvents Dr. Johann Konrad Dannhauer, 1883; K.-H. Mockel, Die Eigenart des Strassburger orthodoxen Luthertums in seiner Ethik, dargestellt an Johann Conrad Dannhauer, Diss. Greifswald 1952.